sokoot.assa
عضو جدید
محمد محبیبان فرزند حبیب در نامه‌ای توضیحات مفصلی پیرامون حضور پدرش در ایران داده است. وی همچنین به سئوال‌ها و شایعاتی که اخیرا درباره سلامتی و خانواده حبیب به وجود آمده، پاسخ داده است.
متن این نامه را در زیر بخوانید:
درود به همه ایرانیان عزیز، من محمّد پسر حبیب محبیان هستم . در مدتی كه پدرم به وطن بازگشته شایعات و تصورات نادرستی پیرامون حضورش در ایران بر سر زبان ها افتاده كه در ادامه به شرح آن ها خواهم پرداخت . قصد من از نوشتن این مطالب تنها روشن ساختن حقایق و پاسخ گویی به سوالات كسانی است كه اطلاعات غلط از گوشه و كنار گمراهشان ساخته و صادقانه به دنبال دانستن حقیقت اند و نه مقاصد دیگر و ساختن شایعات بیشتر . امیدوارم بتوانم به گروهی از این شایعات پایان دهم و خداوند را گواه می گیرم كه هر آنچه خواهم نوشت چیزی جز حقیقت نیست
اوّل از همه لازم می بینم كه دلیل رفتن خانواده ام از ایران در اواسط جنگ ایران و عراق را ذكر كنم. این ترك دیار نه به خاطر جنگ و نه به خاطر انقلاب بود بلكه تنها دلیلش ممنوعیت پدرم برای خواندن بود. موسیقی تنها عشق و مهارت او بوده و هست و محرومیت از آن ضربه زیان باری بود كه او را بسیار تحت تاثیر قرار داد . پدرم همیشه می گفت كه اگر زمان به عقب برگردد تا زمانی كه مجبور به رفتنش نكنند ایران را ترك نخواهد كرد امّا در آن زمان او انتخاب دیگری پیش رو نمی دید. پس از ترك ایران و مشكلات بسیار سرانجام در سال 1985 میلادی ( 1364 ) در شهر لس آنجلس امریكا ساكن شدیم . در همه سال هایی كه در امریكا گذشت پدرم همواره به فكر بازگشت و آرزویش خواندن دوباره در وطن بود
در ادامه باید درباره دو آهنگی كه پدرم ساخته و ضبط كرده توضیحاتی بدهم . یكی از آن ها آهنگ " عشق های خدایی " و دیگری هنوز منتشر نشده است. هر دو آهنگ به قهرمانان جنگ و كسانی كه در راه دفاع از وطن جان خود را فدا كردند تقدیم شده و برای تجلیل و قدردانی از آن ها بوده است. برخلاف تصور بسیاری از مردم هر دوی این آهنگ ها سه سال پیش ساخته شده اند. آهنگی كه هنوز پخش نشده به پیشنهاد آقای رضایی (تاجر خوشنام و سرشناس در دبی) ضبط شد. پدرم پس از ضبط این آهنگ در استودیوی آهنگساز خوب و دوست عزیزش اندی جی برای فیلم برداری ویدیوی آن به بیروت (لبنان) سفر كرد و ضبط این ویدیو با حمایت آقای رضایی به پایان رسید. پس از آن پدرم تصمیم گرفت دومین آهنگش را برای حمایت و تقدیر از شهدا به اسم " عشق های خدایی " با همراهی مهرزاد جاوید در سوئد ضبط كند . البته می توانم حدس هایی درباره دلایل پخش نشدن آهنگ اوّل به تهیه كنندگی آقای رضایی كه به شهدا تقدیم شد بزنم
مدتی پس از بازگشت به لس آنجلس حبیب این دو آهنگ را برای چند نفر پخش كرد كه از بین آن ها می توانم به مدیر و تهیه كننده یكی از تلویزیون ها كسی كه قبلاً با او كار كرده بودیم و همه می شناسیم اشاره كنم. متاسفانه واكنش او به این آهنگ ها به هر دلیلی كه داشت مثبت نبود. به تازگی او هم به صورت عمومی صحبت هایی در این رابطه كرده و جالب اینجاست كه نه تنها اشاره ای به این كه حبیب این آهنگ ها را سه سال پیش به او نشان داده نكرده بلكه تلاش پیوسته حبیب برای بازگشت به ایران را هم نادیده گرفته است ! شاید همه را از یاد برده باشد ؟! من كه اینگونه فكر نمی كنم . همان طور كه بسیاری درباره ضبط این دو آهنگ ( كه سه سال پیش صورت گرفته است ) اطلاع داشتند واز آن جمله تهیه كننده ای كه اشاره كردم ، شاید اگر این دوست عزیز حقیقت را در این باره بیان می كرد دیگر دلایلی مبنی بر اینكه این آهنگ ها برای بازگشت پدرم به ایران و گرفتن مجوز او تهیه شده باشند پیدا نمی شد و برخی استنباط های اشتباه به وجود نمی آمد
شاید برخی از شما سوالتان این باشد كه چرا پدرم حالا و در دولت اخیر تصمیم به بازگشت گرفت به جای اینكه در زمان خاتمی و یا زمان های دیگر این كار را انجام بدهد؟ در جواب باید یادآور شوم كه حبیب بارها در فرصت های مختلف برای برگشتن تلاش كرد (همانند بسیاری از خواننده های دیگر كه هم اكنون سكوت اختیار كرده اند) امّا مقدمات و فرصت تا كنون فراهم نشده بود. دلیل این را باید از دولت های قبل پرسید و نه از حبیب!
نكته دیگر این كه پدرم آهنگی تحت عنوان " ایران بانو " خوانده است؛ " ایران بانو" آهنگی است برای سرزمین مادریش و عشق به وطن و نه برای مادرش چنانكه بعضی از مردم به اشتباه فكر می كنند (او برای مادر خود آهنگ دیگری در گذشته خوانده است). البته از موزیك ویدیوی این آهنگ كاملاً مشخص است
دلیلی كه باعث شد حبیب آهنگ هایی برای شهدا بسازد و بخواند این بود كه او به عنوان یك ایرانی در قبال آن ها مسئولیتی را بر دوش خود حس می كرد و تصمیم داشت قدردانی خود را از قهرمانان جنگ ایران و عراق اینگونه بیان كند. این دوران (دفاع مقدّس) قسمتی از گذشته ماست، قسمتی كه همه با آن سروكار داریم و امیدوارم دلیلی برای وحدتمان باشد. آهنگ هایی مثل " عشق های خدایی " سیاسی نیستند بلكه آهنگ هایی ملّی برای ترویج و توسعه وحدت اند. وحدت ملّی، وحدتی كه ردپای آن همواره در تاریخ ایران و دفاع از آن در بدترین لحظات تاریخی اش به چشم می خورد. این ها آهنگ هایی هستند كه از احساسات قلبی برآمده اند. از احساسات قلبی خواننده ای كه بیشتر دوران بزرگسالی اش را دور از مملكتش گذراند و بیانگر آنند كه در همه این سال ها جسمش در غربت و روحش در وطن بوده است. قلبش همواره به عشق وطن می تپید، بدون اینكه از گروه یا حزب سیاسی خاصی حمایت كند و یا به مخالفت با آن ها بپردازد. همه آهنگ های " سیاسی-اجتماعی " كه او تا به حال خوانده از همین دسته اند و كاملاً كلی هستند و نه این كه گروه خاصی را مخاطب قرار دهند.
ما ایرانیان مردمانی حساس واحساساتی هستیم و زود تحت تاثیر قرار می گیریم . برخی از افراد جامعه مان عادت به انتشار نظریات مبتنی بر خیانت و توطئه و یا به جریان انداختن شایعات دارند؛شاید گاهی بدون سوءنیت و از روی ندانستن باشد و یا به خاطر تفكراتی كه از پیش داشته اند و گاه اصرار دارند بسیاری از مسائل را به هم مرتبط بدانند. به نظر من مردمانی از این دست به جای آنكه به حل مسائل جامعه كمك كنند خود به مشكلات جامعه می افزایند و قسمتی از این مشكلات خواهند شد به جای آنكه راه حلی برای آن ها باشند. فكر می كنم نوشتن این مطالب مسئولیتی بود كه بر دوشم نهاده شده بود؛ نه به عنوان پسر حبیب بلكه به عنوان یك ایرانی كه وظیفه اش گفتن حقیقت است . گفتن حقیقت برای همه كسانی كه حبیب را دوست دارند و به كشور خود عشق می ورزند
برای پاسخگویی به همه كسانی كه نگران سلامتی حبیب بودند نیز باید اضافه كنم كه شكر خدا پدرم در سلامتی كامل در ایران به سرمی برند و همه شایعاتی كه درباره سرطان او منتشر شده اند كاملاً نادرستند
در پایان می خواهم چند سطر دیگر اضافه كنم كه البته هیچ ارتباطی با مطالب بالا ندارند امّا نمونه های بیشتری از شایعاتی هستند كه درباره پدرم وجود داشته است
-
پدرم اهل رضاییه و یا ارومیّه نیست و بعضی از مردم او را اشتباهاً آذری می دانند در حالی كه پدرم در شمران (تهران) متولّد شده است و البته مادرم اهل تبریز و آذری است.
-
مادر حبیب و همسر سابق او در حادثه رانندگی كشته نشدند. مادرش بر اثر حمله قلبی و همسرش به دلیل حساسیت به آمپول پنیسیلین هر دو در یك سال از دنیا رفتند. حوادثی كه باعث شدند حبیب به خواندن آهنگ های غمگین گرایش پیدا كند.
با تشكر
محمّد محبیان
متن این نامه را در زیر بخوانید:
درود به همه ایرانیان عزیز، من محمّد پسر حبیب محبیان هستم . در مدتی كه پدرم به وطن بازگشته شایعات و تصورات نادرستی پیرامون حضورش در ایران بر سر زبان ها افتاده كه در ادامه به شرح آن ها خواهم پرداخت . قصد من از نوشتن این مطالب تنها روشن ساختن حقایق و پاسخ گویی به سوالات كسانی است كه اطلاعات غلط از گوشه و كنار گمراهشان ساخته و صادقانه به دنبال دانستن حقیقت اند و نه مقاصد دیگر و ساختن شایعات بیشتر . امیدوارم بتوانم به گروهی از این شایعات پایان دهم و خداوند را گواه می گیرم كه هر آنچه خواهم نوشت چیزی جز حقیقت نیست
اوّل از همه لازم می بینم كه دلیل رفتن خانواده ام از ایران در اواسط جنگ ایران و عراق را ذكر كنم. این ترك دیار نه به خاطر جنگ و نه به خاطر انقلاب بود بلكه تنها دلیلش ممنوعیت پدرم برای خواندن بود. موسیقی تنها عشق و مهارت او بوده و هست و محرومیت از آن ضربه زیان باری بود كه او را بسیار تحت تاثیر قرار داد . پدرم همیشه می گفت كه اگر زمان به عقب برگردد تا زمانی كه مجبور به رفتنش نكنند ایران را ترك نخواهد كرد امّا در آن زمان او انتخاب دیگری پیش رو نمی دید. پس از ترك ایران و مشكلات بسیار سرانجام در سال 1985 میلادی ( 1364 ) در شهر لس آنجلس امریكا ساكن شدیم . در همه سال هایی كه در امریكا گذشت پدرم همواره به فكر بازگشت و آرزویش خواندن دوباره در وطن بود
در ادامه باید درباره دو آهنگی كه پدرم ساخته و ضبط كرده توضیحاتی بدهم . یكی از آن ها آهنگ " عشق های خدایی " و دیگری هنوز منتشر نشده است. هر دو آهنگ به قهرمانان جنگ و كسانی كه در راه دفاع از وطن جان خود را فدا كردند تقدیم شده و برای تجلیل و قدردانی از آن ها بوده است. برخلاف تصور بسیاری از مردم هر دوی این آهنگ ها سه سال پیش ساخته شده اند. آهنگی كه هنوز پخش نشده به پیشنهاد آقای رضایی (تاجر خوشنام و سرشناس در دبی) ضبط شد. پدرم پس از ضبط این آهنگ در استودیوی آهنگساز خوب و دوست عزیزش اندی جی برای فیلم برداری ویدیوی آن به بیروت (لبنان) سفر كرد و ضبط این ویدیو با حمایت آقای رضایی به پایان رسید. پس از آن پدرم تصمیم گرفت دومین آهنگش را برای حمایت و تقدیر از شهدا به اسم " عشق های خدایی " با همراهی مهرزاد جاوید در سوئد ضبط كند . البته می توانم حدس هایی درباره دلایل پخش نشدن آهنگ اوّل به تهیه كنندگی آقای رضایی كه به شهدا تقدیم شد بزنم
مدتی پس از بازگشت به لس آنجلس حبیب این دو آهنگ را برای چند نفر پخش كرد كه از بین آن ها می توانم به مدیر و تهیه كننده یكی از تلویزیون ها كسی كه قبلاً با او كار كرده بودیم و همه می شناسیم اشاره كنم. متاسفانه واكنش او به این آهنگ ها به هر دلیلی كه داشت مثبت نبود. به تازگی او هم به صورت عمومی صحبت هایی در این رابطه كرده و جالب اینجاست كه نه تنها اشاره ای به این كه حبیب این آهنگ ها را سه سال پیش به او نشان داده نكرده بلكه تلاش پیوسته حبیب برای بازگشت به ایران را هم نادیده گرفته است ! شاید همه را از یاد برده باشد ؟! من كه اینگونه فكر نمی كنم . همان طور كه بسیاری درباره ضبط این دو آهنگ ( كه سه سال پیش صورت گرفته است ) اطلاع داشتند واز آن جمله تهیه كننده ای كه اشاره كردم ، شاید اگر این دوست عزیز حقیقت را در این باره بیان می كرد دیگر دلایلی مبنی بر اینكه این آهنگ ها برای بازگشت پدرم به ایران و گرفتن مجوز او تهیه شده باشند پیدا نمی شد و برخی استنباط های اشتباه به وجود نمی آمد
شاید برخی از شما سوالتان این باشد كه چرا پدرم حالا و در دولت اخیر تصمیم به بازگشت گرفت به جای اینكه در زمان خاتمی و یا زمان های دیگر این كار را انجام بدهد؟ در جواب باید یادآور شوم كه حبیب بارها در فرصت های مختلف برای برگشتن تلاش كرد (همانند بسیاری از خواننده های دیگر كه هم اكنون سكوت اختیار كرده اند) امّا مقدمات و فرصت تا كنون فراهم نشده بود. دلیل این را باید از دولت های قبل پرسید و نه از حبیب!
نكته دیگر این كه پدرم آهنگی تحت عنوان " ایران بانو " خوانده است؛ " ایران بانو" آهنگی است برای سرزمین مادریش و عشق به وطن و نه برای مادرش چنانكه بعضی از مردم به اشتباه فكر می كنند (او برای مادر خود آهنگ دیگری در گذشته خوانده است). البته از موزیك ویدیوی این آهنگ كاملاً مشخص است
دلیلی كه باعث شد حبیب آهنگ هایی برای شهدا بسازد و بخواند این بود كه او به عنوان یك ایرانی در قبال آن ها مسئولیتی را بر دوش خود حس می كرد و تصمیم داشت قدردانی خود را از قهرمانان جنگ ایران و عراق اینگونه بیان كند. این دوران (دفاع مقدّس) قسمتی از گذشته ماست، قسمتی كه همه با آن سروكار داریم و امیدوارم دلیلی برای وحدتمان باشد. آهنگ هایی مثل " عشق های خدایی " سیاسی نیستند بلكه آهنگ هایی ملّی برای ترویج و توسعه وحدت اند. وحدت ملّی، وحدتی كه ردپای آن همواره در تاریخ ایران و دفاع از آن در بدترین لحظات تاریخی اش به چشم می خورد. این ها آهنگ هایی هستند كه از احساسات قلبی برآمده اند. از احساسات قلبی خواننده ای كه بیشتر دوران بزرگسالی اش را دور از مملكتش گذراند و بیانگر آنند كه در همه این سال ها جسمش در غربت و روحش در وطن بوده است. قلبش همواره به عشق وطن می تپید، بدون اینكه از گروه یا حزب سیاسی خاصی حمایت كند و یا به مخالفت با آن ها بپردازد. همه آهنگ های " سیاسی-اجتماعی " كه او تا به حال خوانده از همین دسته اند و كاملاً كلی هستند و نه این كه گروه خاصی را مخاطب قرار دهند.
ما ایرانیان مردمانی حساس واحساساتی هستیم و زود تحت تاثیر قرار می گیریم . برخی از افراد جامعه مان عادت به انتشار نظریات مبتنی بر خیانت و توطئه و یا به جریان انداختن شایعات دارند؛شاید گاهی بدون سوءنیت و از روی ندانستن باشد و یا به خاطر تفكراتی كه از پیش داشته اند و گاه اصرار دارند بسیاری از مسائل را به هم مرتبط بدانند. به نظر من مردمانی از این دست به جای آنكه به حل مسائل جامعه كمك كنند خود به مشكلات جامعه می افزایند و قسمتی از این مشكلات خواهند شد به جای آنكه راه حلی برای آن ها باشند. فكر می كنم نوشتن این مطالب مسئولیتی بود كه بر دوشم نهاده شده بود؛ نه به عنوان پسر حبیب بلكه به عنوان یك ایرانی كه وظیفه اش گفتن حقیقت است . گفتن حقیقت برای همه كسانی كه حبیب را دوست دارند و به كشور خود عشق می ورزند
برای پاسخگویی به همه كسانی كه نگران سلامتی حبیب بودند نیز باید اضافه كنم كه شكر خدا پدرم در سلامتی كامل در ایران به سرمی برند و همه شایعاتی كه درباره سرطان او منتشر شده اند كاملاً نادرستند
در پایان می خواهم چند سطر دیگر اضافه كنم كه البته هیچ ارتباطی با مطالب بالا ندارند امّا نمونه های بیشتری از شایعاتی هستند كه درباره پدرم وجود داشته است
-
پدرم اهل رضاییه و یا ارومیّه نیست و بعضی از مردم او را اشتباهاً آذری می دانند در حالی كه پدرم در شمران (تهران) متولّد شده است و البته مادرم اهل تبریز و آذری است.
-
مادر حبیب و همسر سابق او در حادثه رانندگی كشته نشدند. مادرش بر اثر حمله قلبی و همسرش به دلیل حساسیت به آمپول پنیسیلین هر دو در یك سال از دنیا رفتند. حوادثی كه باعث شدند حبیب به خواندن آهنگ های غمگین گرایش پیدا كند.
با تشكر
محمّد محبیان
