در حالت کلی رخنمون ماده معدنی در سطح زمین به خوبی مشخص نیست و غالباً با قشری از خاک و واریزه پوشیده شده است. هرچقدر ماده معدنی نرم تر و در برابر هوازدگی کم مقاومت تر باشد، ضخامت خاک روی آن بیشتر است. مثلاً در حالی که رخنمون مواد معدنی مقاوم مثل کانسنگ های فلزی در سطح زمین به خوبی مشخص است، مواد معدنی نرم مثل زغال سنگ، با قشری از خاک پوشیده شده است که ضخامت این قشر خاک ممکن است به چند متر برسد.
برای اینکه وضعیت ماده معدنی در سطح زمین مشخص شود، در جهت عمود بر گسترش ماده معدنی گودالی حفر می کنند که به نام ترانشه معروف است. طول ترانشه تابع گسترش عرضی ماده معدنی است. مثلاً اگر در ناحیه ای یک زون زغالی مرکب از ۱۰ لایه مختلف وجود داشته و مجموع ضخامت لایه های زغال به همراه سنگهای بین آنها ۶۰ متر باشد، در این صورت طول ترانشه ای که بایستی برای مشخص کردن این لایه ها حفر شود نیز ۶۰ متر خواهد بود.
در حالت کلی رخنمون ماده معدنی در سطح زمین به خوبی مشخص نیست و غالباً با قشری از خاک و واریزه پوشیده شده است. هرچقدر ماده معدنی نرم تر و در برابر هوازدگی کم مقاومت تر باشد، ضخامت خاک روی آن بیشتر است. مثلاً در حالی که رخنمون مواد معدنی مقاوم مثل کانسنگ های فلزی در سطح زمین به خوبی مشخص است، مواد معدنی نرم مثل زغال سنگ، با قشری از خاک پوشیده شده است که ضخامت این قشر خاک ممکن است به چند متر برسد.
برای اینکه وضعیت ماده معدنی در سطح زمین مشخص شود، در جهت عمود بر گسترش ماده معدنی گودالی حفر می کنند که به نام ترانشه معروف است. طول ترانشه تابع گسترش عرضی ماده معدنی است. مثلاً اگر در ناحیه ای یک زون زغالی مرکب از ۱۰ لایه مختلف وجود داشته و مجموع ضخامت لایه های زغال به همراه سنگهای بین آنها ۶۰ متر باشد، در این صورت طول ترانشه ای که بایستی برای مشخص کردن این لایه ها حفر شود نیز ۶۰ متر خواهد بود.
عرض ترانشه بایستی به اندازه ای باشد که کارگر به آسانی بتواند در داخل آن به حفاری ادامه دهد. معمولاً عرض ۸۰ سانتیمتر تا یک متر برای این کار کافیست.
عمق ترانشه در نقاط مختلف آن متفاوت و تابع ضخامت خاکی است که روی ماده معدنی را پوشانده است. مثلاً در مورد لایه های مقاوم، که به خوبی در سطح زمین مشخص اند، حفر لازم نیست در صورتی که در قسمت هایی که مواد نرم قرار دارند، عمق آن به ۵ متر هم می رسد.
تفاوت ترانشه و چاله اکتشافی در آن است که چاله اکتشافی به عمق کم و برای تعقیب یک لایه خاص حفر می شود، در صورتی که ترانشه تمام گسترش عرضی ماده معدنی را در بر می گیرد و عمق آن نیز بیشتر است، به طوری که پس از حفر، می توان مشخصات ماده معدنی را به خوبی مشاهده و اندازه گیری کرد.