چرا از هواداران آسایشگاهها و آسایشگاه محک و خانه سالمندان و بیماران خاص که بازی ها رو از طریق تلویزیون میبینند هیچوقت گزارش زنده یا ضبط شده تهیه و نمایش داده نمیشه ؟
برای پفک هم جایزه گذاشتن ولی برای هواداران که تو سرما و گرما و با تحمل دشواری های فراوان میان ورزشگاه, هیچ نوع قرعه کشی و جایزه ای گذاشته نمیشه. میتونن روی بلیط ها کد شماره بذارن و پایان بازی قرعه کشی کنن و حداقل به سه نفر یه جایزه ای بدن. یعنی اینکار خیلی سخت و دشواره ؟
اکثریت کسانی که هوادار تیم ها هستند همان افراد صاحب استعداد ورزشی اند که نبود امکانات یا سایر گرفتاریها مانع شده تا آنها هم بتونن بموقع ورزش کنند. رو این حساب فدراسیونها باید بخوان که برای پیشرفتشون از نظرات و تجربیات هواداران استفاده کنند. چون اونا خیلی بیشتر از دست اندر کاران باشگاهها تجربه فکری و کاربردی دارند.
چرا هواداران تیم های اروپایی حتی در حالت باخت هم تیمشان را تشویق میکنند ؟ چون بازیکن ها هم حرمت حضور اونا رو نگه میدارند و پس از پایان هر بازی از چهار سمت به هواداران ادای احترام میکنند.
اونایی که میان تو ورزشگاه و تو سالن والیبال دو دسته اند.
دسته اول که فقط تیم خودشان را تشویق میکنند که اینا همان هواداران اصیل و بافرهنگ اند.
دسته دوم که کاری با تیم خودشان ندارن و منتظرن که هر موقع توپ تو زمین حریف هست(که تیم خارجی است و مهمان ماست) تا میخواد بازی رو شروع کنه, با بوق و دهل و داد و فریاد و هو کردن و سوت زدن میخوان تمرکز اونا رو بهم بزنن. اینا هوادار نیستند. اینا اومدن که با این رفتار هاشون آبروی ما را بعنوان میزبان ببرند.
تو بازی ایران و کره در کشور کره, حضور حداکثری هواداران کره ای بجای تقویت روحی بازکنان باعث ایجاد استرس و نگرانی بازیکنان کره شد و به ضررشون تمام شد. هر چه به پایان بازی نزدیک میشدند از اینکه نمیتونستن در حضور آنهمه تماشاگر ننتیجه بگیرن, بیشتر سر در گم بازی میکردند.