مشاعرۀ سنّتی

[amarjani200]

نیستم ، هستم ولی ماندم به یادت ، خاطرت
تو بمان در خاطرم گر طالب نارفتنی

 

[بارانی]

یارب این نو دولتان را با خر خودشان نشان

کاین همه ناز از غلام ترک و استر می​کنند

 

[گلابتون]

ديريست كان سرود خدائي را
در گوش من به مهر نميخواني
دانم كه باز تشنه خون هستي
اما.... بس است اين همه قرباني

 

[= nAviD =]

يعقوب وار واسفاها همي زنم​

ديدار خوب يوسف کنعانم ارزوست​

 

[گلابتون]

تا چو رويا شود اين صحنه عشق
كندر و عود در آتش ريزم
ز آن سپس همچو يكي كولي مست
نرم و پيچنده ز جا برخيزم

آه ، گويي ز پس پنجره ها
بانگ آهسته پا مي آيد
اي خدا ، اوست كه آرام و خموش
بسوي خانه ما مي آيد

 

[= nAviD =]

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید
یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و درآن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست بر آورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ

 

[گلابتون]

گفتم به خود آنگاه صد افسوس كه او نيست
تا مات شود زين همه افسونگري و ناز
چون پيرهن سبز ببيند به تن من
با خنده بگويد كه چه زيبا شده اي باز

او نيست كه در مردمك چشم سياهم
تا خيره شود عكس رخ خويش ببيند
اين گيسوي افشان به چه كار آيدم امشب
كو پنجه او تا كه در آن خانه گزيند

 

[= nAviD =]

در رگها خون خواهم ریخت
و صدا خواهم در داد:
ای سبدهاتان پر خواب
سیب آوردم
سیب سرخ خورشید...

 

[بارانی]

در دایره قسمت ما نقطه پرگاریم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی......

 

[گلابتون]

يك ستاره ؟
آري ، صدها ، صدها، اما
يك پرنده؟
آري ، صدها ، صدها، اما
همه در خاطره هاي دور
با غرور عبث بال زدنهاشان
من به فريادي در كوچه مي انديشم
سخني بايد گفت
سخني بايد گفت

 

[ویدا]

يك ستاره ؟
آري ، صدها ، صدها، اما
يك پرنده؟
آري ، صدها ، صدها، اما
همه در خاطره هاي دور
با غرور عبث بلا زدنهاشان
من به فريادي در كوچه مي انديشم
سخني بايد گفت
سخني بايد گفت

ببخشید اگر قانون مشاعره رو بر هم زدم:

چه بگویم سخنی نیست....
می وزد از سر امید نسیمی... لیک تا زمزمه ای ساز کند
بر همه خلوت صحرا به رهش نارونی نیست...
چه بگویم؟
سخنی نیست...

 

[sina1]

تو کیستی که من اینگونه بی تو بی تابم
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم

 

[ie student]

تنها نه منم كه غرق در غم هستم

من همغم صدهزار شبنم هستم

در خاطر من و شبنم اين باور بود

ناگاه نشست گل:كه من هم هستم!

 

[= nAviD =]

ماییم که سرمست شرابیم مدام
در مجلس ما نیست بجز باده و جام
مگذار نصیحت من ای زاهد خام
ما باده پرستیم و لب یار بکام

 

[گلابتون]

من از سلاله ي درختانم
تنفس هواي مانده ملولم ميكند
پرنده اي كه مرده بود به من پند داد
كه پرواز را بخاطر بسپارم

 

[سرمد حیدری]

من از آن سیاه کردم، همه روزگار خود را..
و به خاک و خون کشاندم، دل بیقرار خود را..
به لبم نگاه کردی، و تو را به بر کشیدم..
به لبی به باد دادم، همه تبار خود را..

 

[گلابتون]

آسمان همچو صفحه دل من
روشن از جلوه هاي مهتابست
امشب از خواب خوش گريزانم
كه خيال تو خوشتر از خوابست

 

[باران بهاری]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده ی گزند مباد

 

[tired_poet]

آسمان همچو صفحه دل من
روشن از جلوه هاي مهتابست
امشب از خواب خوش گريزانم
كه خيال تو خوشتر از خوابست

تورا دیدم صدایت گریه میکرد..
دل درد آشنایت گریه میکرد
تو را دیدم میان باد و باران
که باران هم برایت گریه میکرد

 

[tired_poet]

من از آن سیاه کردم، همه روزگار خود را..
و به خاک و خون کشاندم، دل بیقرار خود را..
به لبم نگاه کردی، و تو را به بر کشیدم..
به لبی به باد دادم، همه تبار خود را..

این رو من تو تاپیک تکمیل مصراع سرودم.. از اونجا برداشتید؟ خوشحالم که خوشتون اومده دوست عزیز

 

[باران بهاری]

دلی که پیش تو ره یافت،باز پس نرود
هوا گرفته ی عشق از پی هوس نرود

 

[سرمد حیدری]

در من این هست که صبرم ز نکو رویان نیست.....زرق نفروشم و زهدی ننمایم کان نیست
ای که منظور بینی و تامل نکنی........................گر تو را قوت این هست مرا امکان نیست

 

[mohammadjavaad]

5243

5243

تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمیکند

 

[sina1]

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

 

[seeemesooo]

یک جرعه می کهن ز ملکی نو به
وز هرچه نه می طریق بیرون شو به
در دست به از تخت فریدون صد بار
خشت سر خم ز ملک کیخسرو به

 

[= nAviD =]

هر چند بردی آبم روی از درت نتابم
جور از حبیب خوشتر کز مدعی رعایت

 

[رنگ خدا]

همچو ان رقاصه هند و بناز
پای می کوبم ولی بر گور خویش
ده که با صد حسرتاین ویرانه را
روشنی بخشیده ام از نور خویش

 

[بارانی]

شمعی که بی پروانه شد.... باید که خود تنها بسوزد
مجنون دشت بی کسی .....باید که بی لیلا بسوزد

 

[رنگ خدا]

دلا تا کی در این کاخ مجازی
کنی مانند طفلان خاک بازی

 

[بارانی]

یاری اندر کس نمیبینم..یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد..دوست داران را چه شد...